کد مطلب:5486 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
پیشنهاد سازش
مشركان وقتی رشد اسلام را در حجاز و مكه دیدند، پیشنهاد آزادی مذهب داده گفتند: ما به عقاید شما احترام می گذاریم، شما هم به عقاید ما احترام بگذارید و نشانه این تكریم و احترام هم آن باشد كه یك سال ما بر اساس عقیده شما عمل می كنیم و یك سال هم شما به عقیده ما عمل كنید.
از آن جا كه آنان اعتقاد و پرستش را اموری اعتباری می پنداشتند و همان طور كه برای خود الهه می تراشیدند و آن را تكریم می كردند، گمان می كردند اسلام نیز چنین است.
در این وقت بود كه سوره «كافرون» نازل شد و خداوند متعال به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله می فرماید:
به كافران بگو ما در دین سازش نداریم، دین قراردادی و در اختیار ما كه گاهی از حق خود بگذریم و گاهی آن را مطالبه كنیم نیست، بلكه دین، حق و حكم خدا بر انسان است و انسان باید به این حكم گردن نهاده و مانند سراسر جهان آفرینش مسلم و مطیع حق باشد. همه چیز در جهان آفرینش مسلمان و منقاد فرمان خداست: «لَهُ أَسْلَمَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ» [1] ؛ و همه چیز در پیشگاه خداوند، خاشع و ساجد هست: «وَلِلّهِ یَسْجُدُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ مِن دَآبَّةٍ وَالْمَلآئِكَةُ وَهُمْ لاَ یَسْتَكْبِرُونَ» [2] ؛ و چیزی در عالم وجود ندارد كه اهل حمد و ثنا و ستایش و تسبیح نباشد: «تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ وَإِن مِّن شَیْ ءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَكِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِیًما غَفُورًا» [3] ؛ هفت آسمان و زمین و هرچه در آن هاست همه به ستایش خدا مشغولند و موجودی نیست جز آن كه ذكرش تسبیح و ستایش حضرت اوست، ولیكن شما تسبیح آن ها را فهم نمی كنید كه همانا او بسیار بردبار و آمرزنده است.
مگر انسان تافته جدا بافته از نظام آفرینش است؟
انسان در ردیف سایر موجودات است و لاجرم در پیشگاه پروردگارش خاشع است، نه می تواند بگوید كسی مرا نیافریده و نه می تواند بگوید من مالك حیات خود هستم، یا نمی خواهم از دنیا رخت بربندم!
از آن جا كه آنان اعتقاد و پرستش را اموری اعتباری می پنداشتند و همان طور كه برای خود الهه می تراشیدند و آن را تكریم می كردند، گمان می كردند اسلام نیز چنین است.
در این وقت بود كه سوره «كافرون» نازل شد و خداوند متعال به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله می فرماید:
به كافران بگو ما در دین سازش نداریم، دین قراردادی و در اختیار ما كه گاهی از حق خود بگذریم و گاهی آن را مطالبه كنیم نیست، بلكه دین، حق و حكم خدا بر انسان است و انسان باید به این حكم گردن نهاده و مانند سراسر جهان آفرینش مسلم و مطیع حق باشد. همه چیز در جهان آفرینش مسلمان و منقاد فرمان خداست: «لَهُ أَسْلَمَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ» [1] ؛ و همه چیز در پیشگاه خداوند، خاشع و ساجد هست: «وَلِلّهِ یَسْجُدُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ مِن دَآبَّةٍ وَالْمَلآئِكَةُ وَهُمْ لاَ یَسْتَكْبِرُونَ» [2] ؛ و چیزی در عالم وجود ندارد كه اهل حمد و ثنا و ستایش و تسبیح نباشد: «تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ وَإِن مِّن شَیْ ءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَكِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِیًما غَفُورًا» [3] ؛ هفت آسمان و زمین و هرچه در آن هاست همه به ستایش خدا مشغولند و موجودی نیست جز آن كه ذكرش تسبیح و ستایش حضرت اوست، ولیكن شما تسبیح آن ها را فهم نمی كنید كه همانا او بسیار بردبار و آمرزنده است.
مگر انسان تافته جدا بافته از نظام آفرینش است؟
انسان در ردیف سایر موجودات است و لاجرم در پیشگاه پروردگارش خاشع است، نه می تواند بگوید كسی مرا نیافریده و نه می تواند بگوید من مالك حیات خود هستم، یا نمی خواهم از دنیا رخت بربندم!
[1] نحل (16) آيه 149.
[2] نحل (16) آيه 49.
[3] اسراء (17) آيه 44.